Nasz model jest oparty na trzech obszarach, które wyznaczają „trójkąt przywództwa akademickiego”:
Scena, czyli kontekst, w którym realizowane jest przywództwo akademickie: uniwersytet.
Cel, czyli wartości, którym służy przywództwo akademickie: dobro akademii (prawda i wspólnota).
Osoba lidera akademickiego: kadra kierownicza uniwersytetu.
W każdym z wierzchołków tego trójkąta i pomiędzy nimi istnieją napięcia (polarities), które najczęściej prowadzą do konfliktu i wypalenia, jednak dzięki odpowiednim kompetencjom lidera mogą one stać się źródłami twórczej energii.
Na poziomie sceny przywództwa akademickiego – uniwersytetu – chodzi o znalezienie twórczej równowagi między kolegialnością, czyli budowaniem i rozwijaniem wspólnoty akademickiej a strategią, czyli budowaniem długofalowej perspektywy działania.
Na poziomie celu – dobro akademii – mowa o wyważeniu między etosem, czyli misją uczelni a budowaniem zaufania.
Na poziomie osoby lidera chodzi o połączenie (samo)świadomości, twórczości i sprawczości.